با کودکان بی توجه چه کنیم؟

اختلال کم توجهی عارضه‌ مغزی می باشد که برای کودک کنترل رفتار را سخت می‌ کند. گاها رفتار همه بچه ها اوقات دردسر ساز می گردد، ولی مشکلات رفتاری بچه های دارای اختلال کم توجهی زندگی عادی آن ها را مختل می کند و مستمر می باشد. در صورت درمان نشدن این اختلال سبب به تاخیر در آموختن، برقراری روابط اجتماعی و رشد می گردد.

علل بروز اختلال کم ‌توجهی

در حال حاضر علت دقیق ابتلا به اختلال کم توجهی مشخص نیست. متخصصان فکر می کنند که تفاوت در نوع ارسال پیام‌ ها به مغز سبب ابتلا به کم توجهی می گردد. از آن جایی که در میان اعضای مختلف یک خانواده کم توجهی کودک مشاهده می گردد، به نظر می رسد این اختلال ارثی باشد.

نشانه های مختلفی در بچه های کم توجه دیده می ‌شود که از آن نشانه ها می ‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

• بی‌توجهی:  کودک توانایی این را دارد که روی موضوعات توجه خود را متمرکز سازد، نامنظم می باشد و بیش از حد خیال پردازی می ‌کند.
• بیش ‌فعالی:  بچه های بیش ‌فعال دائما در حال حرکت هستند، توانایی این را ندارند که یک جا بنشینند و بیش از اندازه حرف می ‌زنند.
• تکانش گری:  بچه بدون این که فکر کند، حرف می ‌زند و عمل می ‌کند، مدام سخن دیگران را قطع می ‌کند، مزاحم افراد اطراف خود می ‌شود و دارای قدرت قضاوت ضعیف می باشد.
• ترکیبی از علائم فوق:  در درجات مختلف ترکیبی از علائم فوق مشاهده می گردد.

درمان دارویی در کنار رفتار درمانی شامل آموزش پدر و مادر و فراهم نمودن فضای مناسب در مدرسه و در خانه به طوری که متوجه و متمرکز ماندن بچه آسان ‌تر گردد، مناسب ترین نوع درمان کم توجهی می باشد. از آن جایی که بی توجهی اختلالی مزمن می باشد، درمان آن نیز می بایست مستمر گردد.

به طور معمول روش درمان طولانی مدتی به خانواده ها ارائه می‌ گردد که برای کودک کم توجه شامل اهداف خاص می باشد. اگرچه همه قسمت های طرح درمان اجرا گردد و هم کودک، آموزگاران، والدین، پرستاران، پزشکان و …  در درمان بچه همکاری لازم را انجام دهند، درمان بیشترین تاثیر را خواهد داشت.

هدف اصلی کار درمانی این می باشد که به بچه های کم توجه کمک کند تا بدون مشکل فعالیت‌ های روزمره را انجام بدهند.

معلمانی که با اختلال کم توجهی بچه ها آشنا باشند و بداند که چطور قادر است با بچه های کم توجه کار کند، توانایی این را دارد که در تجربه تحصیلی کودک تفاوت چشمگیری را ایجاد کند. معلمان لازم است بدانند که چگونه قادر هستند با استفاده از مداخله ‌های رفتاری، برنامه آموزشی و تغییر نمودن کلاس درس به بچه های کم توجه کمک کنند.