هراس از مدرسه

بعضی از کودکان رفتن به مدرسه را دوست ندارند و برای تعداد کمی از آن‌ها مدرسه آنقدر ترسناک و اضطراب زا جلوه می‌کند که به هیچ وجه علاقه ای به مدرسه رفتن ندارند. این کودکان به دلیل نگرانی از رفتن به مدرسه مریض می‌شوند، خود را به مریضی می‌زنند و به خاطر شکایت‌های جسمانی جزئی در خانه می‌مانند.علائم اضطراب آنان به اشکال مختلف مانند سردرد، تهوع، گیجی، تب و… بروز می‌کند.

گاهی اعتراض این کودکان با گریه و کج خلقی‌هایی که به رفتار پرخاشگرانه و مخرب تبدیل می‌شود، همراه است و معمولازمانی که فشار برای رفتن به مدرسه از کودک برداشته می‌شود، این علائم ناپدید می‌شود. اصطلاح «هراس از مدرسه» اصطلاحی جامع و فراگیر است. ریشه بیشتر این حالات همان ترس از ترک خانه است و اگر کودک را وادار به مدرسه رفتن کنیم، اضطراب او به هراس مبتدل می‌شود.

در واقع مدرسه نماینده دنیای خارج و نوعی واقعیت است که با واقعیتی که کودک در خانه تجربه کرده متفاوت است. کودکان «مدرسه هراس» مواجهه با این واقعیت را نمی‌توانند تحمل کنند. خودداری از رفتن به مدرسه طیفی دارد که یک سر آن گاهی مدرسه رفتن است و سر دیگر آن به زور مدرسه رفتن یا برای همیشه مدرسه نرفتن.

این امتناع در میان دختران و پسران به یک اندازه رایج است و عمدتا بین سنین ۵، ۶، ۱۰ و ۱۱ سالگی ظاهر می‌شود. ترس‌های مفرط و غیرمعقول از مدرسه معمولابرای اولین بار در دوره پیش دبستانی، کودکستان یا کلاس اول نمایان می‌شوند و در کلاس دوم به اوج خود می‌رسند، با این حال رفتار خودداری از رفتن به مدرسه می‌تواند در هر سنی رخ دهد و معمولاهم پس از یک دوره ماندن در خانه که طی آن کودک بیش از حد معمول، نزد پدر یا مادر خود بوده است ظاهر می‌شود.

واقعیت این است که درمان کودک مدرسه هراس بسیار بااهمیت است و والدین نباید نسبت به آن بی تفاوت باشند، چرا که مدرسه نرفتن تاثیرات بدی بر کودک و خانواده می‌گذارد. برای مثال موجب اختلافات خانوادگی و به هم ریختن خانواده می‌شود، مشکلات تحصیلی ایجاد می‌کند، تعاملات اجتماعی کودک را کم می‌کند و زمینه ساز بزهکاری، اضطراب و افسردگی می‌شود و عواقب اقتصادی دارد.

برخی ویژگی‌های کودکانی که از مدرسه می‌هراسند:

1. در محیط زندگی آنان تبعیض وجود دارد.

2. سطح وابستگی به مادر در برخی از آنان شدید است.

3. برخی از مادران از تیپ‌های سلطه جو بوده‌اند که سعی داشته‌اند کودک را در انحصار خود داشته باشند یا مادرانی مضطرب دارند.

4. احتمالا والدینشان از آن دسته افرادی بوده‌اند که سعی داشته‌اند فرزندشان هرگز از خانه خارج نشود.

5. اغلب این بچه‌ها ترسو و خجالتی هستند.

6. اغلب تصور نادرستی از توانایی‌های خود به خصوص در مقایسه با دیگر بچه‌ها دارند.

7. برخی از آن‌ها در مدرسه و گاهی درخانه احساس تنهایی می‌کنند.

اقدامات اصلاحی مدرسه هراسی :

1. القاء به کودک که مدرسه ترسی ندارد.

2. کمک و یاری کودک برای حل مشکلات مدرسه ای

3. صحبت کردن در مورد مزایای درس خواندن و باسواد شدن

4. بالابردن جرات و اعتماد به نفس کودک برای غلبه بر مشکلات (درسی)

5. بیشتر کردن رابطه بین مدرسه و خانه و یاری خواستن از معلمان

6. سهل و آسان جلوه دادن ضوابط و مقررات مدرسه

7. یاری کردن کودک در انجام تکالیف درسی و تحسین و تمجید به موقع وی

8. دادن جایزه به کودک و تشویق وی

9. نادیده گرفتن برخی از خطاهای کودک و به اصطلاح «مته به خشخاش نگذاشتن»

10. گاهی رفتن به مدرسه با کودک، روحیه دادن و محبت به کودک

11. از میان بردن عوامل نفرت از مدرسه مانند تنبیه و سرزنش و سخت جلوه دادن تکالیف.

شما نمی‌توانید کودک خود را مجبور کنید که مدرسه را دوست داشته باشد، ولی می‌توانید باعث ایجاد اعتماد و امنیت در او شوید. می‌توانید کمک کنید با احساساتش کنار بیاید و او را به سوی راه حل احتمالی هدایت کنید.