کودکان رفتار خود را از افرادی که در محیط زندگیشان هستند، میآموزند. والدین نخستین مدلهایی هستند که کودکان از آنها تقلید میکنند. فرزندان صفات اجتماعی خود را از اینجا کسب میکنند و با دیدن همبستگیها، انسها و درگیریهای والدین درمییابند که چگونه باید الگو و سرمشق بگیرند.
فرزندانی که والدینشان دچار اختلاف در زندگی میشوند و مدام در حال مشاجره، دعوا، جنگ و ستیز، فحش و ناسزاگویی هستند، در زمان کوتاه از این رفتارها تأثیر گرفته و در نهادشان جای میگیرد، بر روح و روانشان آثاری منفی دارد و در آینده آنها بروز کرده و آنان در وضعیت اضطراب و تعارض قرار میگیرند. فرزندان به محیط امن و سالم جهت رشد جنبه روانی و روحی نیاز دارند و بر والدین لازم و ضروری است که این نیاز را برای خانواده مهیا کنند.
برخی از کارها صمیمیت بین والیدن و فرزندان را از بین می برد. دلایل عدم صمیمیت والدین و کودک در زیر لیست شده اند.
۱. عمومیت دادن و اینکه بگوییم شما همیشه کار اشتباه انجام می دهید یا اینکه هیچ وقت کار خوبی انجام نمی دهید، اعتماد به نفس آن ها را پایین می آورد با این نوع از اظهار نظرهای قطعی، فرزندان شما به این باور می رسند که آن ها واقعا در انجام هیچ کاری خوب نیستند.
۲. همچنین، مسخره کردن آن ها، یا طعنه زدن و سرزنش کردنشان، هم اثرات منفی مساوی دارد حتی اگر ناآگاهانه و بدون قصد انجام شود حقیقت این است که با این کار به جای جذب کردن آن ها، باعث می شوید که احساس کنند، پست و حقیر هستند.
۳. کار دیگری که نباید انجام دهید، دستورهای عامرانه به طور مکرر و بدون توجه به مخالفت فرزندانتان است این مسئله، این حس را در آن ها به وجود می آورد که شما آن ها را نمی فهمید و باید بدون هیچ سوالی و تحت هر شرایطی دستورات شما را انجام دهند.
۴. همچنین نباید داد بزنیم و در مورد مسائلی که قبلا حل شده اند و به والدین ربطی ندارند، بحث کنیم همانگونه، نگاه ملامت آمیز مانع از ایجاد مکالمه میان ما و بچه ها می شود.
۵. از طرف دیگر، برچسب زدن به آن ها به وسیله ی تبدیل کردن رفتارهای منفی به عنوان یک ویژگی و خصیصه شخصیتی، حتما باعث رد شدن کامل می شود.
۶. به اضافه، هرگز در زمان نامناسب آن ها را بدنام یا نصیحت نکنید در عوض، توجه آن ها را در یک شرایط مناسب و در تنهایی و بدون توهین جلب کنید.
بهترین کاری که ما به عنوان والدین می توانیم انجام دهیم، این است که زمانی که در حال راهنمایی فرزندان مان هستیم، آرام بمانیم خیلی مهم است که این را به یاد داشته باشید که وقتی ناراحت هستید، راهنمایی آن ها به طور بی محابا خیلی سخت خواهد شد. بحث کردن با فرزندانمان در آن وضعیت احساسی منفی، باعث میشود که خودمان را ضعیف نشان دهیم و حرف هایی بزنیم که بعدا از گفتنش پشیمان می شویم اگر اجازه دهیم این اتفاق بیفتد، فرزندانمان از مصاحبت با ما و همچنین راهنمایی های ما دور و جدا می مانند.
محیط ناامن و مملو از مشاجره، نگرش و دید فرزندان را نسبت به والدین تغییر میدهد. فرزندی که همیشه نظارهگر جنگ و ستیز میان پدر و مادر است، هرگز به آنان اعتماد نمیکند و در بیرون از خانه به دنبال تهیه محیط امنی برای خود خواهد بود.
- nrgs
- تیر 27, 1402
- 38 بازدید